تجهیزات کارشناسی خودرو

1- ضخامت سنج رنگ دیجیتال (دستگاه تشخیص رنگ خودرو)

امروزه در بازار ایران آنچنان استفاده از دستگاه های ضخامت سنج رنگ دیجیتال التراسونیک (تستر دیجیتال) متداول شده که همه کارشناسان خودرو جهت کارشناسی رنگ اتومبیل از آنها استفاده می کنند و لزوم استفاده از آن برای همه کارشناسان احساس می شود.

مزایایی مانند مصرف باتری کم، ابعاد کوچک دستگاه، امکان کالیبراسیون ، سرعت بالا، سسنور مقاوم و … از خصوصیات بارز این دستگاه ها است. این دستگاه مناسب کارشناسی رنگ و بدنه خودرو بوده و با قابلیت اندازه گیری ضخامت رنگ بدنه اتومبیل در حد میکرون (هزارم میلیمتر) این امکان را برای کارشناس خودرو فراهم می آورد که نقاط مختلف بدنه را با یکدیگر مقایسه کند و ضخامتها آنها را با یکدیگر مقایسه کند و در صورتیکه جایی از بدنه خودرو رنگ شدگی داشته باشد و یا اینکه قطعه ای از بدنه تعویض شده باشد، آن را شناسایی و به مشتری اعلام کند و اینگونه دقت و سرعت در امر کارشناسی رنگ افزایش می باشد.

ویژگیها و قابلیتهای پیشرفته ترین دستگاه ضخامت سنج رنگ دیجیتال

اساس کار این نوع دستگاه ها بر مبنای استفاده از امواج التراسونیک (امواج صوتی) است و طول موج رفت و برگشتی این امواج می تواند ضخامت رنگ بدنه را در نواحی مختلف به طور دقیق تعیین کند. یعنی زمانی که دستگاه با بدنه تماس خودرو تماس پیدا می کند، یک موج صوتی از سمت سنسور به سمت بدنه فلزی ارسال می شود و این موج پس از برخورد به سطح فلزی دوباره به خود دستگاه بر می گردد. دستگاه زمان رفت و برگشت موج را حساب کرده با دانستن سرعت طول موج صوتی با استفاده از فرمول ساده (x=vt) ضخامت پوشش روی سطح فلز را اندازه گیری کرده و اعلام می کند.

از آنجا که این دستگاه برای تشخیص ضخامت رنگ خودرو نیازی به نور محیط ندارد، پس شما می توانید در محیط های تاریک و با نور کم هم به فعالیت خود ادامه دهید و از نور پس زمینه صفحه نمایش دستگاه اعداد نمایش داده شده را بخوانید.

اصولا همگی این نوع دستگاه ها مجهز به سنسور دقیق V-Grove هستند که دارای سرعت بسیار بالا و مصرف باتری بسیار کمی دارند و برای کارشناسی خودرو در لبه های بدنه خودرو، به آسانی مورد استفاده قرار گرفته تا قابلیت اطمینان بیشتری داشته باشند. این دستگاه دارای قابلیت تشخیص اتوماتیک جنس بدنه خودرو بوده و ضخامت سنجی انواع بدنه های فلزی مانند: آهنی، آلومینیومی، فیبر کربن و آلیاژی با آن ممکن می باشد. این دستگاه ها ضخامت رنگ بدنه خودرو را بر حسب هزارم میلیمتر (میکرون) یا هزارم اینچ (میلز) نمایش می دهند و اندازه گیری رنج گسترده ضخامت رنگ از 0 تا 1500 میکرون را فراهم می کنند. علاوه بر تمامی این موارد کالیبراسیون این دستگاه بسیار آسان بوده و در زمان خیلی کوتاهی انجام می شود.

آموزش کالیبراسیون دستگاه تستر رنگ دیجیتال:

به صورت کلی کالیبراسیون دستگاه های ضخامت سنج اصول یکسانی دارد و شامل دو مرحله است.

مرحله اول: (صفر کردن یا Zero کردن دستگاه)

در مرحله اول باید دستگاه را zero یا صفر کرد. برای صفر کردن دستگاه ضخامت سنج باید از بلوک های کالیبراسیون استفاده کرد که معمولا در دو جنس آهنی و آلومینیومی به همراه دستگاه فروخته می شود. جهت فرآیند صفر کردن و انجام کالیبراسیون وقتی دستگاه را بر روی هر یک از بلوک های کالیبراسیون قرار می دهیم، دستگاه باید عدد صفر را نشان بدهد. این عدد نشان دهنده آن است که روی این بلوک ها هیج لایه رنگی نیست و عملا ضخامت رنگ روی آنها صفر است.

مرحله دوم: (کالیبره دستگاه با استفاده از فیلم کالیبراسیون)

بعد از مرحله صفر کردن دستگاه، در این مرحله با هر دو بلوک و با استفاده از فیلم های پلاستیکی کالیبراسیون موجود در پک دستگاه (معمولا 4 فیلم) باید عمل کالیبراسیون انجام شود. به این ترتیب که یکی از فیلم ها را انتخاب می کنیم و روی بلوک قرار می دهیم و دستگاه را روی آن قرار می دهیم. عددی که دستگاه نشان می دهد باید همان ضخامت درج شده روی فیلم باشد. اگر ضخامت بیش از چند میکرون تفاوت داشت، باید با دکمه های روی دستگاه میزان ضخامت را تنظیم کرد.

 

نحوه صحیح ضخامت سنجی و نگهداری از دستگاه دیجیتال تشخیص رنگ خودرو

1- موقع ضخامت سنجی دستگاه را حتما عمود بر سطح خودرو بگیرید و هیچ وقت دستگاه را مایل نگه ندارید.

2- در هر پایین دستگاهی دو نشانگر اثر انگشت وجود دارد که هنگام کار، باید دستگاه را از آنجا گرفت. دستگاه را هیج وقت از بالا نگیرید، چون دست شما هنگام کار می لرزد و میزان عدد خوانده شده با خطا همراه است.

3- هیچ وقت دستگاه را در آب و خاک استفاده نکنید. بدنه کثیف و خاکی و بدنه خیس را هیچ وقت کارشناسی نکنید. همیشه قبل از کارشناسی بدنه خودرو آن را تمیز کنید.

4- برای ضخامت سنجی دستگاه را بدون ضربه و آهسته روی بدنه خودرو قرار دهید تا به سنسور دستگاه فشار وارد نشده و خراب نشود.

5- دستگاه را هیچ وقت روی سطح بدنه نکشید. هم بدنه خودرو دچار خط و خش شده و هم سنسور دستگاه خراب می شود.

6- هر موقع دستگاه ضخامت بدنه را سنجید، آن را بردارید، چند سانتی متر دور کنید و بعد از چند لحظه دوباره نقطه بعدی را ضخامت سنجی کنید. ضخامت سنجی پی در پی و بی وقفه نقاط پشت سر یکدیگر، دستگاه را خراب کرده و دقت اندازه گیری را کم می کند.

 

2- قلم آهنربایی تستر رنگ بدنه خودرو

قلم های آهنربایی از قدیم، پر استفاده ترین دستگاه برای سنجش رنگ بدنه خودرو بودند و قیمت پایین، بعلت سهولت استفاده و اندازه کوچکی که دارند و براحتی در دست یا داخل جیب جای می‌گیرد، همچنان مورد استفاده هستند. این تسترها از یک بدنه پلاستیکی تشکیل شده که داخل آن یک قطعه آهنربایی قرار دارد و در انتهای آن یک فنر قرار دارد که به آهنربا و بدنه پلاستیکی چسبیده است. روی بدنه آهنربایی مدرج شده که با برداشتن درپوش پلاستیکی روی آن و ایجاد تماس با آهنربا بدنه خودرو، بخش آهنربایی از داخل تستر بیرون آمده و به بدنه فلزی خودرو می‌چسبد. در حالتی که بدنه خودرو رنگ نشده باشد تستر به ‌سختی از بدنه جدا می شود و در زمان جدا شدن نشانگر مدرج روی آهنربا، عدد بالاتری را نشان می‌دهد ولی در صورتی که بدنه خودرو رنگ داشته باشد میزان مقاومت قلم آهنربایی در هنگام جدا شدن از بدنه کمتر شده و در قسمت مدرج عدد کمتری نشان داده می شود.

تفاوت قلم آهنربایی با دستگاه دیجیتال

1- قلم های آهنربایی همانطور که از اسمشان پیداست فقط برای کارشناسی بدنه های آهنی مورد استفاده قرار می گیرند و اگر بخواهید خودروهای خارجی مدل بالا مثلا بنز یا بی ام و که معمولا از سال 2015 به بعد تولید شده اند و برخی قطعات بدنه آنها غیر آهنی (آلومینیومی) است را کارشناسی کنید، این تستر به کار شما نمی آید. در این خودروها معمولا کلاف دور درب ها یا کاپوت و گلگیرهای جلو (اصطلاحا سه تیکه جلو) از آلومینیوم بوده و عملا از این دستگاه هیچ کاری بر نمی آید.

2- فنر مورد استفاده در این تستر ها بعد از مدتی دچار خستگی الاستیک شده و حساسیت خود را از دست می دهد و عملا آن چیزی که از دقت این دستگاه انتظار دارید را نمی توانید دریافت کنید.

3- میزان دقت دستگاه های ضخامت سنج دیجیتال با این دستگاه بسیار تفاوت داشته و بعلت کالیبراسیون دقیق، در بدنه هایی که مشکوک به رنگ یا تعویض هستند، کار با قلم های آهنربایی اصلا توصیه نمی شود و باید حتما از ضخامت سنج دیجیتال استفاده کرد.

 

3- تستر روغن ترمز

روغن ترمز یکی از مهمترین سیالات خودرو است در امنیت خودرو نقش مهمی بازی می کند. یکی از مهمترین نکات در استفاده روغن ترمز این است که جاذب رطوبت است و براحتی در آب حل می شود و این کار باعث می شود رقیق شده و به شدت روی ویسکوزیته و لزجت آن تاثیر بگذارد. مهمترین استفاده ای کارشناسان خودرو از دستگاه تستر روغن می کنند، تخمین میزان کارکرد خودرو است.

نحوه استفاده از دستگاه تستر روغن ترمز

ابتدا دستگاه را روشن کرده تا چراغ پاور آن سبز شود. سپس دو قطب دستگاه را تا نیمه داخل محفظه روغن می کنیم و چند ثانیه آن را به همان حالت نگه می داریم تا دستگاه میزان رطوبت موجود در روغن را به صورت اتوماتیک بسنجد. علاوه بر چراغ سبز رنگ پاور دستگاه، دو چراغ زرد رنگ و دو چراغ قرمز رنگ بروی دستگاه موجود است که بر حسب میزان رطوبت موجود در روغن از 0% تا <4% علامت گذاری شده است. بر حسب میزان رطوبت موجود در روغن یکی از چراغ های روی دستگاه روشن می شود. اگر چراغ های زرد روشن شدند یعنی غلظت مایع ترمز کم شده اما هنوز کارایی خود را دارد و در صورتی که چراغ های قرمز روی دستگاه روشن شده اند، شما حتما باید در اسرع وقت، روغن ترمز را عوض کنید.

نحوه تخمین کیلومتر با استفاده از دستگاه تستر روغن ترمز

بر طبق تجربه، معمولا در خودروهای سواری به ازای هر 70 هزار کیلومتر کارکرد خودرو، یکی از چراغ های تستر روغن ترمز روشن می شود. پس اگر خودرویی دو چراغ زرد رنگ آن روشن شود خودرو احتمالا حدود 130 الی 180 هزار کیلومتر کار کرده است. پس نباید کارکرد های کمتر از این مقدار را که روی کیلومتر شمار نشان می دهد بپذیرید.

 

4- عمق سنج آج لاستیک

معمولا مشتری در انتهای فرآیند کارشناسی وضعیت آج لاستیک را از کارشناس می پرسد تا بتواند برآورد هزینه هایی که پس از خرید خودرو باید انجام دهد را بداند. این وسیله که قادر به اندازه گیری میزان عمق باقیمانده آج لاستیک خودرو است، بسیار در این بخش کارآمد بوده و کارشناس را قادر به تخمین میزان لاستیک مصرف شده اتومبیل می نماید. عمق سنج دارای ابعاد مناسبی است و به راحتی در جیب جا می شود. جنس آن از استیل اما سبک بوده و جابجایی آن آسان می باشد.

عمق سنج ها آج لاستیک اصولا توانایی دارد عمق 1 الی 5 سانتی متر را اندازه گیری کند اما آنچه به صورت واقعی بروی خودرو مورد نیاز است عمق 5.9 الی 1.6 میلیمتر است. عمق آج یک لاستیک نو 5.9 میلیمتر است و حداقل آج لاستیک 1.6 میلیمتر است و این اندازه در حقیقت عمق همان نشانگر های روی لاستیک هستند که رانندگی با لاستیکی به این عمق بسیار خطرناک است. اگر مقدار آج بین 1.6 تا ۳ میلیمتر باشد، وقتش رسیده لاستیک تعویض شود، به ویژه اگر خودرو منطقه ای با آب و هوای بارانی و برفی معامله می شود.

 

5- انواع تجهیزات روشنایی

تجهیزات روشنایی انواع مختلفی دارند و برای مقاصد مختلفی استفاده می شوند: 1- بررسی دانه رنگ خودرو در پروسه کارشناسی رنگ و بدنه خودرو 2- بررسی بخش هایی از بدنه یا سیستم های فنی خودرو که دور از چشم بوده و عموما در فضای تاریک قرار دارند به سختی دیده می شوند. در ادامه معروفترین این تجهیزات معرفی می شود:

مهتابی دیواری:

این وسیله فقط در مراکز کارشناسی رنگ و بدنه خودرو که در یک مکان ثابت فعالیت می کنند مورد استفاده قرار می گیرد. معمولا به تناسب ابعاد فضای مرکز و میزان نوری که کارشناس احتیاج دارد بین 30 الی 50 مهتابی در فضای مورد نظر نصب می شود. البته در برخی از مراکز این تعداد بیشتر بوده و گاهی در موارد نادر تعداد مهتابی نصب شده تا 100 عدد هم می رسد. عموماً مهتابی ها در 2 نوع در بازار به فروش می رسد: 1- لامپ فلورسنت (مهتابی ترانس دار) 2- لامپ مهتابی ال‌ای‌دی FPL (مهتابی بدون ترانس) که هرکدام مزایا و معایب خود را دارند اما در کل برای استفاده جهت پروسه کارشناسی رنگ و بدنه خودرو تفاوت مشهودی ندارند.

مهتابی دستی:

برای افرادی که به صورت سیار فعالیت کارشناسی خودرو انجام می دهند، مهتابی سیار یا مهتابی دستی از جمله وسایل بسیار پرکاربرد برای این افراد است. اگر قرار باشد در شب یا در فضاهایی بدون نور کافی (مانند پارکینگ) کارشناسی خودرو انجام دهید، این وسیله سبک می تواند نور بسیار خوبی برای شما فراهم کرده تا بتوانید در فرآیند کارشناسی رنگ و بدنه، سطح بدنه خودرو را به خوبی بررسی نمایید.

همچنین افرادی که در مراکز کارشناسی خودرو به صورت ثابت فعالیت می کنند می توانند جهت صرفه جویی در هزینه های راه اندازی مغازه، از حداقل تعداد مورد نیاز مهتابی ثابت استفاده کرده و در حین پروسه کارشناسی رنگ و بدنه خودرو از این وسیله به صورت همزمان استفاده کنند. استفاده هم زمان از مهتابی دستی و لامپ مهتابی فلورسنت (یا لامپ مهتابی ال‌ای‌دی)، نه تنها موجب می شود در هزینه های راه اندازی مرکز صرفه جویی کنید، بلکه هزینه تعمیرات و نگهداری تجهیزات هم بسیار کاهش پیدا می کند. با این حال نور مورد نیاز جهت کارشناسی رنگ و بدنه خودرو کاهش و افت کیفیت نخواهد داشت.

ذره بین چراغ دار:

این وسیله، به نوعی یکی از تجهیزات تخصصی کارشناسی رنگ و بدنه محسوب می شود. ذره بین چراغ دار در اصل یک ذره بین است که بروی آن چراغ تعبیه شده تا کار مشاهده اجسام ریز را آسان تر کند. این وسیله هنگام بزرگ اجسام ریز به صورت همزمان در یک محدوده بسیار کوچک نور زیادی فراهم کرده تا کار مشاهده آن ها را آسان تر نماید. اصولا از این وسیله تخصصی برای بررسی قطعات تعویض شده یا رنگ شده مشکوک استفاده می شود تا با بررسی میزان تراکم دانه رنگ، جهت خواب رنگ و چگونگی بافت رنگ نظر دقیق داده شود.

چراغ قوه:

این نوع از وسایل روشنایی که کاربرد عام تری در کارشناسی خودرو دارند، بسیار متنوع هستند: از چراغ قوه گوشی موبایل گرفته تا چراغ قوه های پلیسی. از این وسیله عموماً برای روشن کرده فضاهای تاریک خودرو و بررسی دقیقتر آن در حین کارشناسی بدنه یا کارشناسی فنی استفاده می شود. در حین کارشناسی خودرو از چراغ قوه برای بررسی فضای داخلی محفظه موتور مانند بررسی سلامت شاسی ها، بررسی نشتی روغن در فضای پشت موتور یا آسیب سینی پشت موتور، بررسی سلامت رادیاتور، مشاهده روغن ریزی یا آسیب از کف خودرو، بررسی سیستم جلوبندی از پشت چرخها و … استفاده می شود.

 

6- دستگاه عیب یاب (دیاگ)

در سالهای دور، تمام سیستم های خودرو که اصلی ترین آنها سیستم مولد قدرت (موتور) است، به صورت مکانیکی کنترل می شد و هرآنچه بر کنترل خودرو حکم فرما بود، قوانین مکانیک سیالات و جامدات، اصول استاتیک و دینامیک و … بود. در آن زمان 2 مشکل گریبانگیر صنعت خودرو بود: 1- ارتقاء و پیشرفت سیستم های خودرویی 2- عیب یابی خودرو در حین تعمیرات. تا آن زمان عمل اختلاط سوخت و هوا توسط کاربراتور انجام می شد تا آنکه با پیشرفت دانش الکترونیک و اختراع مدارات مجتمع (IC) علم طراحی خودرو هم دچار تحول شد و صنعت خودرو پیشرفت کرد خودروها از کاربراتوری به انژکتوری تبدیل شدند. در اوایل دهه 80 بود که کنترل سیستم های خودرویی به دست سنسورها و عملگرها افتاد.

در سیستم جدید، سنسورها پارامترهای مختلف همانند دما، فشار، چگالی، سرعت و … را از زیر مجموعه ها و متعلقات مختلف موتور جمع آوری کرده و آن را به سیستم مدیریت موتور (ECU) ارسال می کنند. در ECU تمام پارامترهای دریافت شده آنالیز شده و نوع واکنش مناسب و عملگر مربوطه ارسال می شود. این روال نه تنها موجب می شود تا علاوه بر آنالیز پارامترهای مختلف، امکان بهبود و ارتقاء سیستم کاری موتور فراهم شود، بلکه با ذخیره سازی اطلاعات، عیب یابی موتور در کمترین زمان ممکن می شود. امروزه در خودروهای پیشرفته یونیت های کنترل متنوعی جهت جهت کنترل و آنالیز عملکرد قسمتهای دیگر خودرو چون ترمز، بدنه، کیسه هوا و … موجود می‌باشد.

دستگاه دیاگ چیست؟

در صورت بروز ایراد در سیستمهای خودرویی، یونیت کنترل مربوطه خطایی را به صورت یک کد در حافظه خود ثبت می کند و هنگام استفاده از دستگاه دیاگ که مخفف کلمه Diagnostic (به معنای عیب یاب) است، کد خطای مربوطه به دستگاه دیاگ ارسال می‌شود تا تعمیرکار جهت عملیات تعمیراتی و اصلاحی از آن استفاده کند. علاوه بر خواندن کدهای خطا، دستگاههای دیاگ دارای قابلیتهایی دیگری هستند، مانند: پاک کردن کد خطا ذخیره شده، بازخوانی مقدار دقیق و لحظه‌ای پارامترهای عملکردی از سنسورها، فعالسازی و برنامه ریزی عملگرها، اعمال تغییرات تنظیمات جدید برای کنترل یونیت از قبیل تعریف کلید جدید، کد گذاری یونیت های متصل دیگر و …. تعداد و گستره عملیات فوق بسته به نوع نرم ‌افزار کنترل یونیت و نیز دسترسی هایی که شرکت سازنده برای برنامه دیاگ تعریف می کند، متفاوت است.

 

نحوه استفاده از دستگاه دیاگ

دستگاه های دیاگ برای اینکه بتوانند اطلاعات کنترل یونیت را بخوانند به یک پورت به نام OBD متصل می شوند. خروجی کنترل یونیت های مختلف همگی به این پورت استاندارد ارسال می شود و دستگاه دیاگ به آن متصل می شود. تا قبل از سال 1996 هر کارخانه خودروسازی از پورت مخصوص به خود استفاده می کرد و برای اتصال به آن حتما می بایست نوع پورت مخصوص همان خودرو وجود داشت لذا این پورت ها دارای اشکال مختلف و خروجی های مختلف بودند و در جاهای مختلفی از خودرو نصب می شدند. بعد از سال 1996 این پورت به یک نسخه استاندارد تبدیل شد و نام آن به OBD2 تغییر پیدا کرد. این پورت به شکل ذوزنقه با 16 پین طراحی شده که هر پین مخصوص به خواندن اطلاعات یکی از سیستمهای خودرویی است و عموما زیر داشبورد و کنار پای راننده نصب می شود.

 

انواع خطاهای قابل شناسایی در دستگاه دیاگ

دستگاه‌های دیاگ می‌توانند اشکالات موجود در سیستم الکترونیک و برق خودرو را شناسایی کنند. مسلما هر چقدر یونیت کنترل خودرو مدرن تر باشد و پارامترهای بیشتری را کنترل کند، با توجه به امکانات و سنسورهای بیشتر اشکالات بیشتری را شناسایی می‌کند. معمولا به دو دلیل کلی در فرآیند کارشناسی از دیاگ استفاده می شود: 2- خواندن کد های موجود در سیستم الکترونیک خودرو و اطلاعات خروجی سنسورها به صورت عددی یا گرافیکی 1- خواندن اطلاعات مربوط به میزان کارکرد خودرو که در ECU ذخیره می شود.

متاسفانه مورد اول توسط دستگاههای اصلاح کیلومتر خودرو قابل تغییر است و نمی توان به اطلاعات نمایش داده شده بروی دیاگ 100% اطمینان کرد اما قابلیت اطمینان به پارامترها و کد خطاهای خوانده شده بسیار زیادتر است. این پارامترها به صورت عمده شامل این موارد هستند: دور موتور، گشتاور موتور، دمای آب رادیاتور، سرعت فن موتور، زاویه آوانس و ریتادر سوپاپ ها، اطلاعات مربوط به سیستم ترمز ABS، اطلاعات مربوط به ایربگ ها، زمان و وضعیت پاشیدن سوخت از انژکتورها، مصرف سوخت، سرعت خودرو، ولتاژ باتری، ولتار سنسور اکسیژن، فشار و دمای هوای ورود به منیفولد، درصد شیر برقی کنیستر، اطلاعات پارامترهای مرتبط با آلودگی هوا مانند CO، NOX، HC، CO2 و …

 

چه زمانی باید از دیاگ استفاده کرد؟

معمولا در دو مورد اصلی از دستگاه دیاگ استفاده می شود: 1- خواندن پارامترهای مختلف خودرو جهت تست و بررسی سیستم های خودرویی 2- وجود ایراد در عملکرد خودرو. حالت اول معمولا در زمان کارشناسی فنی خودرو که کارشناس قصد بررسی صحت عمکلرد اتفاق می افتد اما حالت دوم جهت مقاصد تعمیراتی زمانی که کارکرد خودرو دچار ایراد می شود اتفاق می افتد. معمولا زمانی که کارکرد و عملکرد خودرو دچار چالش می شود یکی از علائم زیر توسط راننده رویت می شود: روشن شدن چراغ‌های هشدار خودرو، بد استارت خوردن خودرو، لرزش و ریپ زدن خودرو (اصطلاحا سه کارکردن موتور)، افزایش مصرف سوخت غیر عادی، وجود ایراد در هنگام ترمزگیری، بروز اشکال در تعویض دنده گیربکس اتوماتیک، کاهش توان موتور و کشش خودرو، باز شدن ایربگ و جمع کردن مجدد پکیج ایربگ.

معمولا در زمان بروز ایراد در عملکرد خودرو، پروسه رفع ایراد به دو صورت اتفاق می افتد: 1- بروز خطا به دلیل نویز در سیستم بوده و پس از خواندن کد خطا براحتی می توان آن را پاک کرد 2- بروز خطا به دلیل وجود نقص فنی بوده که باید ابتدا نقص فنی رفع شود و سپس کد خطا پاک شود.

 

چگونگی کار با دستگاه دیاگ خودرو

روش کلی کار با همه دستگاههای دیاگ تقریبا یکسان است و اگر این روش کلی را بیاموزید قادر خواهید بود با هر دستگاه دیاگی به آسانی کار کنید:

1- ابتدا کابل دستگاه دیاگ را به پورت OBD خودرو متصل کنید و سپس سوئیچ را باز کنید.

2- زمانی که اتصال دستگاه دیاگ با ECU برقرار شد نام و مشخصات خودرو را در صفحه نمایش دیاگ انتخاب کنید.

3- در این مرحله نوع آنالیز خودرو را از منوی دستگاه دیاگ مشخص کنید. معمولا در این بخش یا تست کلیه سیستم های خودرویی به جهت یافتن خطا یا سیستم های مختلف خودرویی به جهت بررسی خروجی سنسورها و پارامترهای عملکردی انتخاب می شود.

4- در این مرحله اطلاعات یونیت کنترل های خودرو توسط دستگاه دیاگ خوانده شده و به صورت عدد یا نمودار نمایش داده می شود.

5- اگر در ECU خودرو خطایی ناشی از نویز سیستم یا ناشی از ایرادی در گذشته در حافظه ذخیره شده باشد، می توان آن را براحتی پاک کرد اما اگر خطا ناشی با ایراد کنونی سیستم های فنی باشد لازم است که به تعمیرکار مراجعه شود.

انواع دیاگ ها

دستگاههای دیاگ از لحاظ سطح دسترسی به کد های خطا و قابلیت های تعمیراتی و نیز از لحاظ نحوه دسترسی به اطلاعات کنترل یونیت به دو دسته تقسیم می شوند:

۱. نوع اول اسکنرهای حرفه ای هستند که عموماً فقط در نمایندگی ها یا مراکز تعمیرگاهی مجاز استفاده می شوند. این دیاگ ها دارای قابلیت های متعدد تعمیراتی هستند و هر کد خطا یا ایرادی مرتبط با سیستم الکترونیک، سنسورها و عملگرها در خودرو پیش آید می توانند برطرف کنند. ضمنا برای فعالسازی آپشن های غیر فعال خودرو نیز می توان از این دستگاه های عیب یاب استفاده کرد و به دلیل این قابلیت های فراوان قیمت بسیار بالایی دارند.

این نوع از دیاگ ها جهت دسترسی به اطلاعات کنترل یونیت از سخت افزار مخصوص به خود استفاده می کنند و برای اتصال به پورت OBD از کابل استفاده می کنند، به این ترتیب که یک سر کابل به پورت و یک سر آن به دستگاه دیاگ متصل می شود و اطلاعات خوانده شده در مانیتور دیاگ نمایش داده می شود.

۲. نوع دوم دیاگ ها بسیار ارزان تر هستند که معمولا به عنوان دیاگ همراه یا دیاگ شخصی به فروش می رسند و فقط قابلیت دارند اطلاعات کد خطاهای اصلی (نه همه کد های خطا) در کنترل یونیت را بخواند. این نوع از دیاگ عمدتا قابلیت تعمیراتی بسیار محدودی دارد و بیشتر برای خواندن و پاک کردن کد های خطا یا خواندن میزان پارامترهای سنسورها به کار می رود.

این نوع از دیاگ ها در گذشته نه چندن دور به صورت نرم افزاری به فروش می رسیدند و از سوی شرکت فروشنده بروی لب تاپ نصب می شدند یا مانند دیاگ های نوع اول از سخت افزار مخصوص به خود استفاده می کردند و برای اتصال به پورت OBD از کابل استفاده می کردند. امروزه پیشرفت قابل ملاحظه ای در این نوع از دیاگ ها صورت گرفته و عموما به صورت اپلیکیشن اندروید/ IOS عرضه می شوند و تعداد بسیار محدودی هنوز از سخت افزار ویژه خود استفاده می کنند. دیاگ های جدید عموما دارای دو جزء اصلی هستند: 1- دانگل مخصوص که به پورت OBD متصل شده و به عنوان مفسر کدهای خطا به کار می رود. 2- نرم افزار اندروید/ IOS که بروی گوشی موبایل یا تبلت نصب شده و از همان به عنوان سخت افزار دیاگ استفاده می شود. اپلیکیشن به صورت بی سیم (وایرلس) به دانگل متصل می شود تا کد های خطای خوانده شده توسط دانگل را بروی گوشی موبایل یا تبلت نمایش دهد.